Hoe goed je het ook mag hebben...
In hoeverre je jezelf een zondagskind mag noemen en hoe hard je ook mag terugkijken op een leuke jeugd, een rugzakje heb je toch.
Een mentale bagage van het leven dat je tot nu leidde...
Je bent tot je wasdom voor een groot stuk het product van je opvoeding maar van zodra je je eigen keuzes en beslissingen gaat maken ben je voor het grootste deel, of is je leven voor het grootste deel ook de som van die keuzes.
Het begint reeds als baby.
Als baby ben je beperkt in je keuzemogelijkheden om te communiceren... huilen, lachen en de pamper bevuilen.
Bij het huilen gaat het al mis... de baby huilt en wat doen de ouders? "Ze gaan na of de baby honger heeft, krampjes of de pamper bevuilde" ... zodra deze checkpoints afgehandeld zijn en de baby huilt nog ... stoppen ze'r een fopspeen in.
Dat lost het probleem van de baby niet op, maar bon ... de kleine zwijgt... onbegrepen...
Het emo-eten komt later wel.
En inderdaad, met dat voorbeeld worden we ouder tot we zelf ouder worden van een baby ... en we nemen het over.
Het eerste ding dat in de mentale rugzak kan is een feit! Dankjewel liefhebbende papa en mama.
Let wel, ik schrijf dit niet met een sarcastische ondertoon ... ik ben me bewust van de oprecht liefhebbend goeie bedoelingen van de mama en papa.
Na enkele maanden volgt het doopsel. Ik weet het ... steeds minder is dit het geval, maar ' old habits die hard ' en nog steeds worden er kindjes gedoopt, gekerstend, doen ze hun vormsels ... om dan op hun latere leeftijd voor zichzelf uit te maken dat ze daar geen deel van willen uitmaken, er niet achter staan ... en zich niet kunnen in vinden. In die beslissing van de lieve mama en papa om hen te laten opnemen in de armen van de Heer.
En weer gaat er een stukje ongenoegen in het mentale rugzakje.
Dan worden ze groot ... en komen ze met hun eerste liefje naar huis. Mama en papa willen hun kindje natuurlijk nog niet loslaten. 14 jaar! Da's nog geen leeftijd om een liefje te hebben! ...
En zeker niet van 'die' familie ... die hebben we niet zo graag ...
"Die zijn moslim, dat weet je toch ? En wij zijn Christelijk! Dat gaat nooit lukken ... maak dat maar uit"
Of nog erger ... " Je kan als jongetje toch niet verliefd zijn op een andere jongen?!" Da's niet natuurlijk ... Da's een fase ... Maak dat maar vlug uit ...
En wederom wordt het mentale rugzakje wat zwaarder ...
Het huwelijk volgt.
Uiteraard kunnen de 2 families wel door dezelfde deur !
Voor de lieve vrede... als ze maar niet ook aan dezelfde tafel moeten zitten.
De rugzak vult zich... opnieuw.
Wanneer het koppeltje dan een baby krijgt ? Wie wordt meter , wie wordt peter ? We kunnen toch geen vrienden kiezen zeker? Want dan voelen oma's & opa's zich gepasseerd.... keuzes in functies van wat andere wensen dringen zich op. Om onbewust de baby's rugzakje al niet te vullen met dilemma's en verhalen over wat een gehaspel er was om een meter en peter te vinden. Want kiezen voor vrienden in het peter- of meterschap ... gedurfde keuze! Die je rugzakje vult aan de hand van commentaren.
Welnu ... ik ga niet de verdere levensloop der mensen beschrijven om te duiden dat je mentale rugzak behoorlijk gevuld kan raken.
Nu komt het goeie nieuws!
In hypnose heb ik niet zelden de suggestie gegeven om ballast achter te laten.
Ik herinner me nog iemand die ik in de trance de suggestie gaf om een pad in het bos te bewandelen... je ziet dan in gedachten de bomen, het zonnetje dat door het bladerdek schijnt ... opritselende blaadjes...
" En bij de derde boom aan de rechtse kant ... zal je zien dat er 2 gedaantes verschijnen... en wanneer je dichter komt ... zal je zien dat het je papa en mama zijn die daar staan..."
" Ah ja, ze kijken wat verbaasd dat ze me hier tegenkomen!"
" Zeg ... voel eens goed aan je schouders? Hoe voelen die aan?"
" Zwaar ... alsof er een enorm gewicht aanhangt"
"Wel, dat is ook zo ... je draagt op dit moment een enorme rugzak ... gevuld met emotionele ballast die je ouders je bezorgden... bewust of onbewust... en ik bracht je hier samen om jou de kans te geven, hen je rugzak ... die eigenlijk hen toebehoort terug te geven... Geef hem dus maar af"
" Ze willen hem niet ... "
" Ze moeten! ........ nemen ze'm aan?"
" Met tegenzin ... blij zijn ze er niet mee ... "
" Vast niet ... maar hoe voel jij je nu ?"
" Verlicht, verlucht ... opgelucht ... de zwaarte is weg"
Dit is dus 1 relaas van vele waarin hypnose helpt om de zwaarte van het leven, om het zwaar beladen te duiden, ... te verlichten en met lichtere tred je leven verder te zetten.
Heb je hier vragen, bemerkingen, opmerkingen of feedback bij ?
Laat het me gerust weten, ik verneem het graag.
Comments